Robert Hoppe
In zijn boek ‘The Governance of Problems’ (Policy Press, 2011) onderscheidt Robert Hoppe, hoogleraar aan de universiteit van Twente, vier types van beleidsvraagstukken. Elk type vraagt een andere benadering:
- Gestructureerde vraagstukken worden gekenmerkt door een hoge mate van ethische consensus en hoge graad van technische kennis om ze op te lossen. Ze kunnen worden uitbesteed aan professionelen en experts (regulatory policy).
- Matig gestructureerde problemen hebben als kenmerk ofwel een hoge kennisonzekerheid ofwel zijn er conflicten over de waarden en normen. In het eerste geval wordt vaak beroep gedaan op stakeholders om tot een aanvaardbare oplossing te komen. In het tweede geval wordt ethisch overleg georganiseerd.
- Bij ongestructureerde problemen is er noch ethische consensus, noch een technische oplossing voorhanden. Een lerende en deliberatieve aanpak om het probleem beter te structureren, verdient de voorkeur.
Dergelijke ongestructureerde problemen worden gekenmerkt door hun weerbarstigheid en antagonistisch karakter, ze leiden snel tot oeverloze discussies en het beleid beperkt zich vaak (noodgedwongen) tot conflictmanagement.
Ook bij terugbetalingen in de gezondheidszorg gaat het over een veelheid aan (deel)problemen, van uiteenlopende aard. Er is veel onzekerheid en er bestaat onenigheid over de aanpak. Het was dan ook een bewuste keuze van de Koning Boudewijnstichting om het vraagstuk over terugbetalingen in de gezondheidszorg te behandelen als een ‘wicked’ of ‘ongestructureerd’ probleem.
Zie ook: KBS, Naar het primaat van problemen in de gezondheidszorg. Vierde workshop, 27 maart 2014, Brussel.
Rapporten van andere workshops die de KBS over het thema van terugbetalingen in de gezondheidszorg organiseerde: